Από το ημερολόγιο της Κλειώς - Καταγραφή 5η - Στην Ιαπωνία

Η στεριά είναι πια κοντά. Πριν φτάσω με την Κούλα εκεί, ήρθε ο Ερμής και με ενημέρωσε 
για το πού φτάνω.

Στην Ιαπωνία!

Πραγματικά μετά από λίγο ήρθε ένα μεγάλο καράβι, για να με ρωτήσει τι είμαι, πού πάω...

Η θέση της Ιαπωνίας στην υδρόγειο

Η αλήθεια είναι πως δεν τους ενόχλησε που δεν ήμουν σαν τους ανθρώπους που είχαν συνηθίσει να βλέπουν. Χαμογέλασαν όταν τους είπα τι ήθελα να κάνω. Με καλωσόρισαν στην Ιαπωνία και μου ευχήθηκαν καλή συνέχεια.

Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω πάλι...άρχισε η θάλασσα να δείχνει το πιο θυμωμένο της πρόσωπο. Ένα τεράστιο κύμα εμφανίστηκε από το πουθενά! Φοβήθηκα, δεν ήξερα τι συμβαίνει. Οι Ιάπωνες ήταν κι αυτοί τρομαγμένοι.

"Σεισμός φώναζαν, σεισμός - τσουνάμι!"

...και πριν προλάβω να καταλάβω τι είναι αυτός ο σεισμός και τι είναι αυτό το τσουνάμι....το τεράστιο κύμα με πήρε μαζί με την Κούλα και άρχισε να μας σπρώχνει στην ακτή! Τέτοια ταχύτητα δε φανταζόμουν ότι μπορούσε να πιάσει η Κούλα!!!

...βρέθηκα στη στεριά, πεταμένη δίπλα στην Κούλα! Άνθρωποι έτρεχαν εδώ κι εκεί! Συντρίμμια αυτοκινήτων, πινακίδων, σκαφών και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς βρίσκονταν γύρω μου. Γύρισα να δω κάτι που να μου λέει που βρίσκομαι, να καταλάβω πώς βρέθηκα στη στεριά. Ήμουν έκπληκτη, αφάνταστα μπερδεμένη και φοβισμένη. 

Εδώ δεν υπάρχει ο μελωδικός ρομαντισμός του πορφυρού ουρανού στο ηλιοβασίλεμα, ούτε η αρμονία της φεγγαρόστρατας. Νιώθω τρόμο...πριν λιποθυμήσω, προλαβαίνω να δω τον Ερμή να με κοιτάζει από ψηλά.

Σε μια πινακίδα έγραφε....Φουκουσίμα!